روث پراور جابوالا

یک رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود. وی به‌دلیل نمایشنامه‌های طنزآمیز و هوشمندانه‌اش دربارهٔ زندگی معاصر سرخپوستان، مشهور شد. البته دليل عمده‌ي شهرتش، بر اساس همکاری طولانی‌اش با شرکت فیلم‌سازی مرچنت آیواری[۲] است. او برنده‌ي جایزه‌ي بریتانیا و آمریکایی بوکر بود. وی نویسندهٔ داستان کوتاه است و دو بار در زمینهٔ فیلم‌نامه‌نویسی برندهٔ جایزهٔ اسکار گردید. گفت‌وگوهای خوش‌دوخت جابوالا در کنار چشم تیزبینش در دیدن ظرافت‌های اجتماعی، باعث شده او را با آستن، فورستر و چخوف مقایسه کنند. او شیفتگی و فریفتگی غرب را نسبت به هند، به‌خصوص با در کنار هم قرار دادن زنان مسن متمکن و گوروهای کاریزماتیک، ترسیم کرد و همچنین قشر متوسط و متوسط رو به پایین هند در ارتباط با تعدادی خارجی. داستان‌های اخیرتر او حول تجربیات مهاجران اروپایی در نیویورک می‌چرخید؛ برای جابوالا، اروپا تا ابد «بوی خون» می‌داد.از فیلم‌هایی که جابوالا در آن‌ها نقش داشته‌است، می‌توان به طلاق اشاره نمود.